Nog een paar dagen en dan wonen we al weer een half jaar in Californië. Jeetje wat gaat dat snel. En ondertussen voelt alles hier ook al zo vertrouwd. Mijn idee was om geregeld een blog te schrijven, maar ik zie dat de laatste keer in augustus was. Ondertussen hebben we al weer zoveel leuke dingen gedaan en is er heel wat familie langsgekomen.
Mijn broertje Jeroen was de eerste die ons begin september kwam verblijden met een bezoek. Hij is voornamelijk veel zelf op pad gegaan naar San Francisco, Yosemite, Santa Cruz en meer. In de weekenden zijn we gezellig met Jeroen op stap gegaan. Dit was voor ons de eerste keer dat we de 17-mile drive gingen bekijken. De 17-mile drive is een fantastische route langs de kust bij Monterey en Carmel met een aantal leuke bezienswaardigheden, zoals veel zeeleeuwen en mooie natuur. Daarnaast rijd je langs prachtige huizen en mooie golfbanen (o.a. Pebble Beach). We eindigden onze route in Carmel, een mooie badplaats met leuke winkeltjes en veel restaurantjes. Een andere keer zijn we erg gezellig gaan lunchen aan het water ten noorden van San Francisco in Tiburon.
Eind september speelde Charles een tennis toernooi in Monterey. Dat was een prima gelegenheid om wat Hyatt punten te gebruiken voor een nachtje weg met z’n allen. Tennispartner Danny had ook zijn vrouw Hannah en twee zoontjes meegenomen. Charles en Danny speelden vrij aardig, maar verloren uiteindelijk in de halve finale. Gaf ons wel wat meer tijd om rond te rijden en leuke dingen te doen.
Begin oktober hadden de kinderen een weekje vakantie en zijn we met Danny, Hannah en de kinderen een paar dagen naar Yosemite gegaan. Wat een mooie ervaring. De kinderen en ik vertrokken op donderdag, Charles zou vrijdag na het werk pas komen. Alleen de weg ernaartoe vond ik al een hele ervaring. We reden door prachtige landschappen en eindigden met een kronkelweg omhoog naar Yosemite. Onze slaapplaats voor de komende dagen was een ‘Yurt’, een grote ronde tent met daarin vier stapelbedden en verder niets. Een beetje Spartaans, maar ook wel eens leuk. Gelukkig konden we van vrienden diverse campingspullen lenen want wij luxepaarden hadden nog nooit gekampeerd. We hadden wel onze eigen dekbedden mee. Gelukkig maar want ’s nachts was het nogal koud. Het terrein waar onze Yurt stond lag prachtig in de bossen met mooi uitzicht. Het was een uitdaging om ’s avonds op een klein gaspitje een maaltijd klaar te maken, maar het lukte prima. Onze vrienden lieten ons zien hoe je de typisch Amerikaanse ‘smores’ maakt. Je neemt een marshmallow en houdt die boven het vuur totdat hij van binnen goed zacht is. Vervolgens stop je de marshmallow tussen twee Graham crackers en doet daar ook nog een reepje Hershey chocolade tussen. En smullen maar…
Uiteraard moesten we in Yosemite ook van de natuur gaan genieten. Helaas geen beren gezien, maar wel prachtige sequoia bomen in de Mariposa Grove. We liepen mee met een ranger die ons alles kon vertellen over de verschillende bomen. Je kunt je niet voorstellen hoe groot deze bomen zijn, totdat je er naast/onder staat. Na de tour wilden we nog even gaan wandelen, maar dat werd al snel een lange wandeling die nogal omhoog ging. De kinderen hielden het goed vol, maar begonnen halverwege toch behoorlijk moe te worden en te zeuren. Dus maar weer terug naar beneden. Vlak bij het terrein waar we logeerden was een mooie beek waar de kinderen voor het eerst gingen vissen. Ze hebben zich enorm vermaakt, maar geen vis gevangen. De volgende dag hebben we een kleinere wandeling gemaakt onder begeleiding van een gids die ons vertelde hoe je het beste foto’s van de natuur, geïnspireerd door Ansel Adams, kunt maken. Verder hebben we nog wat rond gelopen in het park en ’s avonds genoten van een heus kampvuur. Het waren een paar heerlijke dagen. Lekker om helemaal weg te zijn van alles.
Op 13 oktober werd op de school van Pleun en Pien de jaarlijkse Walk-a-thon georganiseerd. Een sponsorloop waarvan de opbrengst voor de school is. Geweldig om te zien hoe groots zoiets wordt opgezet door alle vrijwilligers. Het was een prachtige dag en de kinderen liepen rondjes om het grasveld. In het begin kregen ze allemaal een cadeautje na elke ronde en daarna kregen ze iets per 5 of 10 rondes. Een goede incentive om de kinderen meer te laten lopen. Pleun was ook niet te stoppen en heeft alle zestig rondjes volbracht.
En eind oktober kwamen mijn ouders voor twee en een halve week op bezoek. Fijn om ze weer te zien en vooral erg leuk om te laten zien waar we wonen en hoe ons leventje er hier uit ziet. Ze hebben zich goed kunnen vermaken met diverse uitstapjes naar o.a. San Francisco, 17-mile drive, Napa. En daarnaast ook nog heerlijk genoten van het mooi weer, dus lekker zonnebaden bij AVAC. En ze konden meteen een nieuwe ervaring meemaken: Halloween. In de aanloop naar Halloween was het geweldig om door de buurt te rijden om te kijken welke huizen weer gekke dingen in hun tuin hadden staan. Nu we hier wonen vonden we dat we er ook maar aan moesten geloven. Onze Halloween versiering was echter wel nogal simpel vergeleken bij sommige huizen. Op de avond zelf gingen zowel Floor als Pleun met eigen vriendinnetjes op stap voor Trick or Treat. Charles en ik gingen samen met Pien op stap. We waren uitgenodigd bij een klasgenootje van Pien om daar eerst te borrelen en dan op stap te gaan met een stel kinderen en ouders.
Wat een leuke ervaring was dit. De kinderen waren door het dolle heen en renden van huis naar huis. De zakken waren al snel gevuld, maar de kinderen waren niet te stoppen. We hadden gehoord dat er een straat is in de buurt die altijd heel druk is omdat daar het ‘Haunted House’ is. Dat was niet gelogen. We moesten er voor zorgen dat we de kinderen goed in de gaten hielden want de straat zag zwart van de mensen. En daarnaast moest je uitkijken voor de versierde golfkarretjes die hier rijden 😉 Het Haunted House was wel een bijzondere ervaring. Om een idee te krijgen heb ik een filmpje online gezet. http://www.facebook.com/photo.php?v=3922704982126&set=vb.1114625356&type=2&theater
Als uitsmijter van hun bezoek waren mijn ouders erbij voor de 12e verjaardag van Floor. Dat was een mooie afsluiting van hun komst.
To be continued…. (en ik beloof sneller dan deze keer 😉